Αγκασίζ, Λουδοβίκος

(Louis Αgassiz, Μοτιέ 1807 – Κέιμπριτζ ΗΠΑ 1873). Eλβετοαμερικανός φυσιοδίφης. Σπουδαστής ακόμα, συνέγραψε μαζί με τον συνάδελφό του Σπιξ μελέτη για τα ψάρια της Βραζιλίας, η οποία όμως έμεινε ημιτελής, εξαιτίας του θανάτου του συνεργάτη του. Το 1831 εργάστηκε στο Παρίσι με τον φον Χούμπολτ και τον Κιβιέ. Ασχολήθηκε με τα μαλάκια και εχινόδερμα, παλαιοντολογικά και σύγχρονα, αλλά οι έρευνές του στράφηκαν κυρίως στα ψάρια. Το 1846 πήγε, επικεφαλής επιστημονικής αποστολής, στην Αμερική, όπου και έμεινε. Το 1848 έγινε καθηγητής της φυσικής στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στους νέους προσανατολισμούς της Αμερικής στον τομέα των φυσιογνωστικών επιστημών. Η θέση του ήταν σαφώς αντίθετη προς τη θεωρία της εξέλιξης. Ο Α. ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την έρευνα των παγετώνων και προσέφερε στην επιστήμη μια νέα θεωρία, γνωστή ως Θεωρία των παγετώνων του Α., την οποία ανέπτυξε στο έργο του Etudes sur les Glaciers (1840). Υποστηρίζει εκεί ότι στις αρχές του τεταρτογενούς αιώνα μια μεγάλη πτώση της θερμοκρασίας σε ολόκληρο το βόρειο ημισφαίριο προκάλεσε απότομες αλλαγές στην πανίδα και τη χλωρίδα της Γης· οι λίμνες και οι θάλασσες του βορρά πάγωσαν και ένα παχύ στρώμα πάγου, όμοιο με αυτό που καλύπτει σήμερα τη Γροιλανδία, σκέπασε μεγάλες εκτάσεις γης. Τα κροκαλοπαγή συσσωματώματα και οι αμμώδεις προσμείξεις που συναντώνται σήμερα στις σχετικά θερμές ζώνες δείχνουν τα όρια στα οποία είχαν φτάσει οι παγετώνες και επιβεβαιώνουν τη θεωρία του Α. Η θεωρία του Αγκασίζ (1840) σύμφωνα με την οποία, αυτή την έκταση είχαν καταλάβει οι πάγοι κατα τον τεταρτογενή αιώνα.